De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. Iemand met alzheimer krijgt problemen met het geheugen. Naarmate de ziekte erger wordt, krijgt iemand steeds meer moeite met dagelijkse vaardigheden en wordt niet meer beter. Dat geldt ook voor Loes. Toen Loes haar partner kwam te overlijden merkte Melita dat er iets aan de hand was met Loes. “Mijn moeder ging graag naar de markt of ergens koffiedrinken. Maar dat deed ze steeds minder. Ook had ze meer zorg nodig,” legt Melita uit. “Er kwam een plekje in een verzorgingstehuis vrij. En nu woont mijn moeder in een verpleeghuis voor mensen met dementie met een Surinaamse culturele achtergrond. Daar heeft ze het ontzettend naar haar zin en voelt ze zich erg thuis en ik ook. Ik kom hier vaak, net als mijn broers en zus,” vertelt Melita.
Melita noemt haar moeder een echte kanjer: “Mijn moeder was kleuterleidster in Suriname. Toen ze naar Nederland kwam is ze pleeghulp gaan bieden. Mijn broers en ik waren al ouder. Zij was een alleenstaande moeder. Toch had ze de energie en liefde om een goede pleegouder te zijn, voor kinderen in de crisisopvang.” Melita en Loes waren, en zijn, nog steeds onafscheidelijk. Melita heeft ontzettend veel van haar moeder geleerd: “Ik heb geleerd hoe belangrijk het is om te blijven genieten. Het is soms erg verdrietig, en zeker niet makkelijk. Maar de momenten die je met elkaar hebt moet je koesteren. Dat heb ik ook echt van mijn moeder geleerd.” Toch is dat niet altijd even makkelijk: “Soms heb ik thuis een huilbui,” zegt Melita.
Loes en Melita zijn allebei actrice en ze delen een grote passie: muziek. Ze zongen altijd al samen en doen dat nog steeds heel graag. Alzheimer heeft daaraan weinig veranderd. Vorig jaar stonden de twee nog samen in het theater. “Dat kan helaas niet meer, want mijn moeder zit in een rolstoel. Maar we zingen wel nog steeds. Mijn moeder komt niet meer goed uit haar woorden. Ze brabbelt veel onverstaanbaars. Maar als we zingen, kent ze alle teksten. Dan zingt ze vrolijk mee.”
“Ik merk dat mijn moeder in een andere fase is gekomen. Ze is verward, soms boos. Dan wil ze niks. Ze kan ook niet uitleggen wat ze bedoelt. Dan word ik gebeld voor advies. Als ik kan, ga ik langs. Als we dan samen video’s of foto’s van vroeger bekijken, kalmeert ze,” legt Melita uit. “Toen mijn moeder de diagnose kreeg vroeg ze direct: ‘Is er geen medicijn voor?’” Helaas is er op dit moment geen medicijn tegen alzheimer. Melita vindt het daarom extra belangrijk om haar verhaal te delen. Het is niet makkelijk voor haar om te accepteren dat haar moeder niet meer beter wordt: “De impact van dementie is enorm. Het maakt je machteloos. Mijn moeders wereld wordt kleiner. Dat moeten we accepteren. Wij moeten meebewegen, niet andersom.”
Er is veel onderzoek nodig naar de ziekte van alzheimer en andere vormen van dementie. Dit geeft steeds betere inzichten in de oorzaken van dementie, preventie, behandeling en ondersteuning. Alzheimer Nederland stimuleert en financiert onderzoek op verschillende manieren. Dankzij de deelnemers van de Postcode Loterij ontving Alzheimer Nederland in de afgelopen vijf jaar ruim 2,1 miljoen euro.
Wil je meer lezen over Alzheimer Nederland? Klik dan hier.
